Naselje Čestereg je postojalo u srednjem veku, o čemu svedoče zapisi u hronikama iz 1332. i 1334. godine. Kratku istoriju sela je već 1880. godine napisao Jožef Babič (Babits József), ondašnji upravnik imanja Žombolj, a dokument je stavio ispod kamena temeljca crkve u Česteregu. Do danas je sačuvana samo kopija, koja se nalazi među dokumentima porodičnog arhiva i pruža najviše informacija o istoriji naselja iz 19. veka, ali i iz ranijeg perioda.
Po srednjovekovnim podacima selo se pružalo pored reke Čestreg (Csesztreg) i imalo je katoličku crkvu. U spisima iz 18. veka se pominje kao naselje koje je u
potpunosti bilo uništeno tokom turske vladavine.
Za godinu obnove sela uzima se 1792., kada je baron Čekonjić uzeo u najam posed oko Žombolja i započeo naseljavanje stanovništva, uglavnom iz mađarskih vrtlarskih porodica iz županija Čongrad i Čanad (Csongrád és Csanád vármegye). U to vreme selo se nalazilo na uzvišenju, u sred banatskog močvarnog mora i sastojalo se samo od nekoliko redova kuća. Usled velikih poplava 1816. godine deo populacije se raselio i tek posle izvesnog vremena vratio u svoje domove. Udovica Jožefa Čekonjića, Julia Jankovič je 1828. godine raspustila mađarsku koloniju Česterega i započela naseljavanje nemačkih porodica iz susednog Žombolja i Nemačke Crnje. Tada je nastala današnja ortogonalna struktura ulica, a uprava imanja je teritoriju podelila na 100 celih i 40 manjih parcela. Broj stanovnika je tada dostigao skoro 700.
Porodica Čekonjić je ovde osnovala jedan manji upravni centar za vođenje poslova vezanih za imanje. Po opisu Jožefa Babiča 1860. godine je podignut stan privrednog oficira, gde je stanovao blagajnik. Pored toga, formirano je i privredno dvorište poseda, u kojem je 1867. godine izgrađen žitni magacin i krčma. U ostavinskom materijalu Janoša Čekonjića nabrojani su sledeći objekti u selu Čestereg, koji su bili u vlasništvu feudalske porodice: broj 121 – stan oficira sa pomoćnim objektima; broj 121 – krčma i žitni magacin; broj 174 – žitni magacin i drugi privredni objekti, broj 153 – privredni objekat.
Po Borovskom, početkom 20. veka Čestereg broji 400 kuća i više od 2 700 stanovnika, uglavnom Nemaca. Stanovništvo Česterega je 1905. godine dobilo priliku da zemlju, koju je do tada samo koristilo, kupi od grofa Endrea Čekonjića. U znak zahvalnosti, meštani su naručili sliku svog gospodara, koju su otkrili u svečanoj cali opštinske kuće. Jedan od poslednjih dokumenata koji povezuje naselje i porodicu Čekonjić je ostavinski materijal Endrea Čekonjića, u kojem je popisana nepokretna imovina feudalca iz 1932–1933. godine: brojevi 121, 121/1, 169, 170/1, 170/2, 174, 175 i 231 sa kućom, dvorištem i vrtom. Pored toga, još su posedovali brojna dvorišta i vrtove u naselju. Na osnovu ovog iskaza se zaključuje da se imovina Čekonjićevih nakon smrti Janoša Čekonjića znatno povećala.
Godine posle trijanonskog mira, a naročito nakon Drugog svetskog rata, su ostavile svoj pečat na nasleđu porodice Čekonjić u Česteregu. Došlo je do potpune izmene etničke strukture stanovništva, a samim tim i do promene vrednosnog sistema.
