U Česteregu, kao i u Žombolju, katolička vera je imala srednjovekovne korene, s obzirom da se naselje pojavljuje već na papskoj desetini iz 1330-ih godina. Za vreme turske vladavine je sve uništeno, a krajem 18. veka teritorija je ponovo naseljena, mađarskim stanovništvom. Baron Jožef Čekonjić je 1796. godine podigao molitveni dom stanovnicima kolonizacionog sela.
Deo mađarskog stanovništva se dosta rano, već 1828. godine preselio u susednu mađarsku opštinu, koju je takođe osnovao baron, a u Čestereg su došle švapske porodice iz Žombolja i Nemačke Crnje. Stoga je selo nazivano i Novi Žombolj (Újzsombolya). Nemačkom stanovništvu je udovica Jožefa Čekonjića 1828. godine podigla molitveni dom, koji je kasnije fuknkcionisao u okviru škole.
Nova crkva, koja je takođe bila donacija porodice Čekonjić, osveštana je relativno kasno, tek 1882. godine, u čast Svetog Jovana Nepomukog, patrona nekadašnjeg Tamiškog Banata (Temeschwarer Banat, Temesi bánság), kao i Janoša Čekonjića. Stara želja vernika se time ostvarila. Radovi na izgradnji su započeti 1880. godine, o čemu svedoči kopija pisma pohranjenog ispod temeljnog kamena, koja se čuva u porodičnom arhivu i pruža bitne informacije o istoriji porodice Čekonjić, selu Čestereg, kao i crkvenoj opštini. Svojom monumenalnošću religijska građevina je simbolizovala veličinu donatorske porodice. Zgradu je projektovao inženjer Kalman Hećei, tadašnji upravnik i blagajnik imanja. S obzirom na veliku sličnost sa crkvenom građevinom u Žombolju, pretpostavlja se da su obe delo istog arhitekte, koji je verno sledio duh i pravila Monarhije. Posle objekta u Žombolju, ova zgrada je bila najmonumentalnija crkva na teritoriji poseda.
Pravougaoni brod završavao se osmougaonom apsidom, sa čije se obe strane nalazila po jedna, u odnosu na crkvu, prilično niska sakristija. Sa tri stane apside su bili polukružno završeni prozori, slični otvorima na zidovima sakristije. Monotoniju bočnih fasada broda su razbijala tri uska, lučno završena prozora, između kojih su se uzdizali visoki kontrafori. U postamentu crkve, koji se prostirao sve do parapeta prozora, nalazio se sporedni ulaz u crkvu, postavljen u osovini trećeg prozora. Iz centralnog volumena izdvajao se vitki, pravougaoni toranj, koji je samo malim delom bio izbačen u odnosu na osnovnu ravan fasade u vidu plitkog rizalita. Kula je bila ukrašena biforama i brojčanicima sa sve četiri strane. Iznad ovih elemenata je bila elegantna kapa tornja, ukrašena krstom. Na glavnoj fasadi, udubljen u lučno završenoj niši, nalazio se glavni ulaz u crkvu. Sa obe strane vrata bio je po jedan polukružno završen prozor. Ulaz je bio nadvišen otvorom istog oblikovanja i uokviren pilastrima.
Proterivanje nemačkog stanovništva nakon Drugog svetskog rata učinilo je religijski objekat u Česteregu suvišnim. Sveštenika Vilmoša Šefera (Schäfer Vilmost) su partizani 1944. godine odveli u logor i još iste zime pogubili. Po odluci nove komunističke vlasti došlo je do rušenja crkve 1948. godine.
